Anielski spokój

Kochani moi, witam Was serdecznie, cieszę się bardzo, że jesteście, minęły już dwa miesiące od kiedy prowadzę tego bloga i mam taką refleksję, że świetne są z Was dziewczyny, wrażliwe, ciepłe, o wielkich sercach. Bałam się mieć bloga i pisać na nim o sobie, wiele się zmieniło. Są tu przecież zwykli, choć wcale niezwykli ludzie, ale przeżywają tak jak i ja chwile szczęścia, radości, ale i smutku, osobistych dramatów. Cieszę się, że Was poznałam :-)
   Już są, wiadomo...wakacje:-). Na zakończenie roku szkolnego uszyłam trzy anioły, o takie

są trochę większe od tego poprzedniego

różnią się od siebie kilkoma szczegółami.

Ostatnio jak tak dopadłam do farbek, które od dawna chciałam mieć, tylko nie zawsze mogę pozwolić sobie na moje zachciewajki, to z dziećmi dopadłyśmy do kamieni , które z wielką pasją zbiera mój syn. Bo wiecie, że mali chłopcy chowają do kieszeni  wszystko co uznają za skarb, a dziewczynki  lubią bawić się w sklep, ale chłopcy i tak nie są w stanie uzbierać tyle ile dziewczynki potrafią wydać;-). No i na pierwszy rzut myśl o otoczakach z nad morza, znalazłam kilka, resztę nie mam pojęcia gdzie wciubiłam, diabeł ogonem nakrył. Ale to nic rowerami pojechaliśmy pod torowisko, bo tam można je znaleźć. Są, ale syn ma jeszcze nazbierać podczas wakacji u dziadka, cały wór myśli przywieźć:-D. Kamienie są super do malowania, świetna zabawa, myślimy jeszcze zrobić z nich zabawę w kółko i krzyżyk.

A to kwiaty dla Was moje kochane obserwatorki :-*